Pessar na nietrzymanie moczu u kobiet - charakterystyka i kiedy się go stosuje
Pessary to wymienne urządzenia, które zapewniają wsparcie w przypadku niektórych problemów z układem rozrodczym i związanym z tym nietrzymaniem moczu. Czym się charakteryzuje pessar? Kiedy się go stosuje?
Co to jest pessar?
Pessar to urządzenie protetyczne, które można wprowadzić do pochwy, aby podtrzymać jej wewnętrzną strukturę. Często stosuje się go w przypadku nietrzymania moczu oraz wypadania pochwy lub narządów miednicy mniejszej. Wypadanie występuje, gdy pochwa lub inny narząd w miednicy wysuwa się ze swojego zwykłego miejsca. Wsparcie zapewniane przez pessary może pomóc kobiecie uniknąć operacji miednicy. To urządzenie może być również używane jako naczynie do powolnego podawania leków. Pessar musi zostać założony przez lekarza, ponieważ może spowodować uszkodzenie pochwy i nie złagodzić objawów w przypadku nieprawidłowej aplikacji. Zwinięty pessar jest wprowadzany do pochwy i umieszczany tuż pod szyjką macicy. Istnieją różne rodzaje pessariów, które różnią się budową.
Co to jest wypadanie narządu rodnego?
Wypadanie narządu rodnego ma miejsce, gdy występują osłabienia struktur nośnych miednicy (mięśni, ścięgien i więzadeł). Te struktury podtrzymujące utrzymują w miejscu narządy miednicy i zapewniają im stabilność. Z biegiem czasu mogą jednak osłabnąć i zacząć się rozluźniać. Kiedy dochodzi do wypadnięcia, narządy zwisają i opadają, co może powodować kilka nieprzyjemnych objawów. Przyczyny, które powodują wypadanie, mogą być powiązane z kilkoma czynnikami w tym ze starzeniem się, ciążą i porodem siłami natury, podnoszeniem ciężkich przedmiotów i dużym wysiłkiem, otyłością.
Co to jest nietrzymanie moczu?
Nietrzymanie moczu to wyciek moczu, którego nie możesz kontrolować. Istnieją różne rodzaje nietrzymania moczu, każdy z rozmaitymi przyczynami i wymagający innego typu leczenia. Wysiłkowe nietrzymanie moczu polega na popuszczaniu niewielkich ilości moczu, gdy osoba kaszle, kicha, śmieje się, podnosi ciężary lub uprawia sport. Dzieje się tak, ponieważ zwiększone ciśnienie wewnątrz brzucha naciska na pęcherz. Częściej występuje u kobiet w okresie ciąży lub po menopauzie. Może się również zdarzyć u osób cierpiących na cukrzycę, przewlekły kaszel (z powodu astmy, palenia tytoniu lub zapalenia oskrzeli), zaparcia lub otyłość. Ilość oddawanego moczu jest zwykle niewielka, ale wysiłkowe nietrzymanie moczu może czasami powodować oddawanie większych ilości, szczególnie jeśli pęcherz jest bardzo pełny. Nietrzymanie moczu z naglącym parciem sprawia, że jednostka nagle i pilnie potrzebuje oddać mocz. Ten stan jest czasami nazywany niestabilnym lub nadreaktywnym pęcherzem.
Osoby z nietrzymaniem moczu z parcia mają wrażenie, że ich pęcherz jest pełniejszy niż w rzeczywistości. Często między potrzebą oddania moczu a jego wydaniem mija zaledwie kilka sekund. Nietrzymanie moczu z parcia nierzadko pogarsza się z wiekiem i może być wywołane stresem lub piciem kofeiny w herbacie, kawie i napojach gazowanych lub alkoholu. Jest również powiązana z udarem, chorobą Parkinsona, stwardnieniem rozsianym i innymi schorzeniami, które zakłócają sygnały wysyłane między pęcherzem a mózgiem. Nietrzymanie moczu z przepełnienia ma miejsce wtedy, gdy pęcherz nie opróżnia się prawidłowo, więc wyciekają z niego niewielkie ilości moczu. To powoduje, że w pęcherzu zawsze pozostają resztki płynu i nie jest on nigdy pusty. Może się to zdarzyć z powodu zablokowania cewki moczowej (przewodu prowadzącego z pęcherza na zewnątrz ciała), powiększonej prostaty, wypadnięcia lub uszkodzenia nerwów wokół pęcherza lub mięśni dna miednicy. Mieszane nietrzymanie moczu występuje wtedy, gdy są obecne objawy zarówno wysiłkowego nietrzymania moczu, jak i nietrzymania moczu z parcia. Na przykład mocz może wyciekać, jeśli osoba kaszle czy kicha, a także odczuwa bardzo intensywne parcie na pęcherz.
Co to jest niewydolność szyjki macicy?
W normalnej ciąży szyjka macicy (dolna część macicy) kobiety naturalnie rozszerza się, gdy rozpoczyna się poród. Wówczas zachodzą zmiany w organizmie, które przygotowują ciało do narodzin dziecka. Rozwarcie jest zazwyczaj bezpośrednią reakcją na skurcze macicy. Jednak u niektórych kobiet otwieranie i skracanie rozpoczyna się stopniowo w dniach i tygodniach przed porodem. Niewydolność szyjki macicy to termin medyczny oznaczający, że zmiany te występują znacznie wcześniej, około czwartego lub piątego miesiąca ciąży i przy braku skurczów. Może prowadzić do bardzo wczesnego porodu (przed 24 do 28 tygodniem) lub utraty ciąży. Uważa się, że niewydolność szyjki macicy jest spowodowana osłabieniem struktury szyjki macicy. Kiedy szyjka macicy otwiera się przedwcześnie, ryzyko porodu przedwczesnego u kobiety znacznie wzrasta. Niektóre jednostki doświadczają niewydolności szyjki macicy w jednej ciąży, ale potem donoszą inne bez problemów. Jednak dla innych problem powraca. Po porodzie przedwczesnym istnieje około 30-procentowe ryzyko przedwczesnego porodu w przyszłej ciąży.
Chociaż podstawowe przyczyny niewydolności szyjki macicy nie zostały jeszcze określone, uważa się, że rolę mogą odgrywać zarówno czynniki genetyczne, jak i środowiskowe. Czynniki ryzyka obejmują wcześniejsze straty. Kobiety, które poroniły w drugim trymestrze, wydają się być bardziej zagrożone niewydolnością szyjki macicy. Możliwą przyczyną są również zaburzenia kolagenu (białka w organizmie, które nadaje skórze i tkankom wytrzymałość oraz elastyczność). Choroby genetyczne wpływające na kolagen, takie jak zespół Ehlersa-Danlosa lub zespół Marfana, mogą zwiększać ryzyko. Do czynników ryzyka zalicza się również zmiany hormonalne, urazy czy wrodzone wady szyjki macicy.
Jakie rodzaje pessarów są dostępne?
Dostępne są różne rodzaje i rozmiary pessarów. Większość z nich jest wykonana z silikonu, który jest miękkim, nienasiąkliwym materiałem. Niektóre mogą być wyjęte i zastąpione przez pacjenta, podczas gdy inne wymagają od lekarza wyjęcia i ponownego założenia pessara. Dopóki pessar jest dobrze dopasowany, można go używać przez lata. Czasami pessar może się odbarwić, jest to normalne i nie oznacza, że trzeba go wymienić. Różne rodzaje pessariów mogą służyć rozmaitym celom. Mają rozmaite kształty i rozmiary.
Na konsultacji lekarz powinien poinformować pacjentkę o różnych typach pessarów i omówić najlepszą dla jej zapotrzebowania opcję. Pessar cewkowy zaleca się kobietom, które mają obniżony narząd rodny lub przy nietrzymaniu moczy. To urządzenie działa, podtrzymując struktury narządu rodnego. Dla osób, które cierpią na nietrzymanie moczy, powinien być dodatkowo wyposażony w kołnierz (kalotę), podpierający cewkę moczową. Urządzenie nazywa się wówczas pessarem kołnierzowym. Ma na celu zapobieganie niekontrolowanemu wypływaniu moczu z pęcherza do cewki.
Kolejny rodzaj to pessar pierścieniowy. Wykonuje się go z aluminiowego plastycznego rdzenia, dzięki czemu można swobodnie zmieniać mu kształt. Ten typ jest zalecany przede wszystkim gdy występuje wysiłkowe nietrzymanie moczu.
Pessar kostkowy może być stosowany i przy nietrzymaniu moczu, i przy rozmaitych stopniach wypadania narządów rodnych. Jego celem jest repozycja obniżonych narządów.
Jak zakładany jest pessar?
Lekarz przeprowadzi badanie pochwy, aby ustalić, który pessar jest najlepszy. Zbyt mały może sam wypaść podczas oddawania moczu lub wypróżniania. Za duży może wywierać zbyt intensywny nacisk i powodować dyskomfort. Wybór odpowiedniego modeli może wymagać dwóch lub trzech prób dopasowania. Pessar zostanie wprowadzony przez lekarza podczas wstępnego dopasowania. Po znalezieniu odpowiedniego modelu specjalista powinien przeszkolić pacjentkę, jak samodzielnie zakładać i czyścić narzędzie. Wszelkie potrzebne informacje o pielęgnacji pessaria powinien przekazać lekarz. Po mniej więcej dwóch tygodniach należy wrócić do placówki na wizytę kontrolną, aby sprawdzić dopasowanie urządzenia. Zwykle kolejne wizyty kontrolne odbywają się po sześciu i dwunastu miesiącach od założenia pessara, ale niektóre kobiety mogą potrzebować częstszych wizyt. Jeśli pessar nie może zostać usunięty przez pacjentkę, wizyty kontrolne zwykle odbywają się co dwa albo trzy miesiące.
Czy są jakieś komplikacje związane z używaniem pessara?
Ból lub dyskomfort oznaczają, że pessar nie jest prawidłowo dopasowany i należy go wymienić na inny rozmiar. Różowa lub krwawa wydzielina może oznaczać, że pessar ociera się o ścianę pochwy. W większości przypadków usunięcie pozwoli na wygojenie obszaru. W przypadku krwawienia konieczna jest wizyta u lekarza. Biała wydzielina z pochwy jest powszechna przy używaniu pessara. Miejscowe stosowanie kremu estrogenowego może poprawić stan błony pochwy, która z wiekiem staje się cieńsza i bardziej narażona na urazy. Stosunek płciowy jest możliwy, gdy założony jest pessar pierścieniowy. Jednak niektóre rodzaje (np. kostkowy) wypełniają pochwę i muszą zostać usunięte przed seksem.
Kiedy iść do lekarza?
Niektóre oznaki, że dana osoba może potrzebować pessara, obejmują nietrzymanie moczu (zwłaszcza po porodzie lub urazie miednicy), niewyjaśniony ból miednicy, zmiany w wewnętrznym kształcie pochwy (takie jak odczuwanie szyjki macicy znacznie niższej niż kiedyś), widzenie szyjki macicy lub innych części poza pochwą, zwłaszcza podczas wypróżnień. Należy zwróć się do lekarza o pomoc z pessarem, jeśli urządzenie sprawia ból czy dyskomfort, przeszkadza w codziennym funkcjonowaniu lub wypada, nie przynosi ulgi w objawach wypadania, występują oznaki infekcji pochwy (takie jak ból, swędzenie lub nietypowa wydzielina czy nieprzyjemny zapach), nie można samodzielnie wyjąć pessaria. Na szczęście, ponieważ pessar może być swobodnie wyjmowany, wszelkie zaobserwowane skutki uboczne można zwykle szybko skorygować.
Przeczytaj także:
Wkładka antykoncepcyjna Diafragma Caya do samodzielnego stosowania, odpowiednia dla 98% kobiet
Tampony BEPPY bez sznureczków do sauny, na basen i fitness a także do seksu podczas okresu
